Bedreigde diersoorten: de zeeschildpad

De schildpad is al super oud. Waarschijnlijk bestaat hij al 200 miljoen jaar. Schildpadden kwamen eerst alleen op het land voor maar later ook in de zee. Land- en zeeschildpadden kan je goed van elkaar onderscheiden. Dit kan je zien aan de verschillende vormen van het schild. Bij zeeschildpadden os het rugschild wat platter en meer gestroomlijnd. Ook is dit schild lichter dan die van landschildpadden. Een ander groot verschil is dat een zeeschildpad zijn kop niet terug kan trekken in zijn schild.

Er zijn zeven verschillende zeeschildpadden die je vindt door alle warme zeeën over de hele wereld. De zeeschildpadden hebben allemaal een heel verschillend dieet. Zo eet de dikkopschildpad vooral oesters, is de lederschildpad gek op kwallen, eet de karetschildpad graag een stukje spons en zeediertjes en is de groene schildpad is een vegetariër en eet zeegras en plantjes.

Zeeschildpadden komen alleen aan land om eieren te leggen. Ze zwemmen daarvoor vaak duizenden kilometers terug naar het strand waar ze geboren zijn. Het vrouwtje graaft een kuil waar ze wel 100 tot 200 eitjes in legt.

De temperatuur bepaalt of er mannetjes of vrouwtjes schildpadden uit de eitjes kruipen. Is het vooral warm weer komen er meer meisjes uit de eieren gekropen. Is het wat kouder worden er meer jongens geboren.

De eitjes komen ’s nachts uit. De schildpadden moeten dan zo snel mogelijk richting de zee gaan. De begin tijd is spannend voor de kleine zeeschildpadden, want er zijn allemaal gevaren. Zo halen veel schildpadden de tocht naar de zee niet, omdat ze worden opgegeten door vogels. Ook daarna blijven vogels en andere zeedieren een groot gevaar. Maar als een klein zeeschildpadje deze gevaren doorstaat hebben ze een lang leven voor zich. Ze worden soms wel 100 jaar oud.

Maar dit is geen probleem voor de zeeschildpad, want vrouwtjes leggen in hun leven genoeg eitjes. Wat wel een gevaar is voor de zeeschildpad is dat de eitjes worden opgegraven door mensen om op te eten. Een ander probleem is dat stranden steeds voller worden gebouwd. Waardoor vrouwtjes er geen eieren meer durven te leggen.

De vervuiling van de zee is ook een gevaar voor de schildpad. Door gevaarlijke stoffen in het water worden zeeschildpadden ziek. Ook zorgt plastic afval in het water voor een groot gevaar. De lederschildpad ziet plastic zakken aan voor kwallen. Waardoor ze allemaal plastic in hun lichaam krijgen. 

Ook worden zeeschildpadden gevangen door de mens om op te eten. Of raken ze verstrikt in netten van vissers. Als schildpadden terecht komen in een net verdrinken ze. Volgens schattingen gebeurd dit elk jaar ongeveer met 200.000 schildpadden.

Een ander probleem is de klimaatverandering. Hierdoor verdwijnt het koraal. En als de zeespiegel stijgt verdwijnen de legstranden van de zeeschildpad. Ook worden door de temperatuurstijging meer vrouwtjes geboren. Hierdoor raakt de natuurlijke verhouding van de schildpadden verstoord.