Rosa Parks in de bus

Hello. Ehm... excuse me. Ik wil heel graag hier zitten. Ja? Hij wil hier zitten. O, ik zit hier goed. Daar is plek. Maar ik kan toch niet daar gaan zitten? Hij hoort hier, op uw plek. Ja, u zit niet goed. Jawel. Chauffeur, is dit de bus naar Montgomery? Ja, zeker. Zit ik helemaal goed. Maar u hoort toch achterin, bij uw eigen mensen? Dat weet u best. Kom, mevrouw. Wij willen doorrijden! Ik zit hier goed. No, no, no. U hoort achterin, wij hier. Zo is het altijd geweest. Zo hebben wij geen last van elkaar. Maar ik heb geen last van jullie. Ik zit hier goed. Staat u nu toch alstublieft op! Het is de wet van Alabama! U daar, wij hier! Dat weet ik. Het is een schandalige wet. Hahaha, maar wel de wet! U zegt het zelf: It's the law! Als u niet opstaat, moeten wij de politie erbij halen. Heel graag. Haal die er maar bij. U geeft ons geen andere keus. Officer! Agent! Deze lady kent haar plek niet! Ik zit hier goed. Sorry, maar volgens de wet krijgt u een geldboete van 14 dollars. That's the law! Die ga ik niet betalen, want ik zit hier goed. Dan moet u mee naar de cel. Heel graag. Ik ga meteen mee! Ik wil jullie allemaal hartelijk bedanken. Bedanken waarvoor? Vandaag ga ik naar de cel. En morgen ben ik beroemd, ik krijg een standbeeld en een postzegel. Een postzegel? Hahaaa! Maar... waarom? In deze bus begint de vrijheidsstrijd van de Afro-Americans, de zwarte bevolking. Eerst gaan we deze busmaatschappij boycotten totdat hij failliet gaat. En dan gaan we naar de hoogste rechter. Weet je wat die zegt? Nee. Dat ik goed zit en jullie zitten fout. Maar... En dan komen er zwarte rechters en zwarte burgemeesters. No. En uiteindelijk een zwarte president! Nee! What!? Een zwarte president?! Never, nooit! Weet u wat, u mag op mijn plaats zitten. Zelfs languit liggen. Maar geen zwarte president. Jullie zijn te laat. Officer. Yes? Breng me naar mijn cel. All right, ma'am. Driver, gaan we nou eindelijk? Zit u goed?