De anatomische les van Rembrandt

Kijk. Hier schilder ik, Rembrandt, een anatomische les. Doktoren die een dode onderzoeken. Wetenschap! Dat is nieuw! Dat is modern! 17e eeuw. Hoezo? Omdat we trots zijn op onze kennis. Dus voorlopig geen bijbelse taferelen, geen stillevens maar wetenschappers! Niet bewegen. Zijn dat echte artsen? Welnee. Die zijn toch veel te duur. Dit zijn modellen, werklozen. Die poseren voor een appel en een ei. En dat lijk? Is hij echt dood? Welnee. Is een model. Waar gaat het over? Gaat het over mij? Nee. Blijf liggen. Maar hoe lang duurt het nog? Tot het klaar is. Wanneer is het dan klaar? Geen idee. Blijf liggen. Maar ik lig hier al uren. Zo duurt het alleen maar langer. Maar het duurt al belachelijk lang! Hoe laat is het? Is het al vier uur? Ik moet de kinderen nog van school halen. Ga liggen! Ik moet gaan! Anders wordt mijn vrouw kwaad. Dan krijg je geen geld. Wat? Belachelijk! Ik werk nooit meer voor Rembrandt! Vuile uitzuiger! Ga dan ook maar! Maar nu heb ik geen lijk! Waar haal ik zo snel een lijk vandaan? Duurt het nog lang? Lig stil!!