Wat zijn de houtblazers?

Dit is het Radio Filharmonisch Orkest. Een symfonieorkest met zo'n honderd muzikanten die allemaal keihard samenwerken om ons de mooiste muziek te laten horen. Maar hoe doen ze dat? Wie doet wat en waarom? Ze spelen het stuk Romeo en Julia van Tsjaikovski. Vandaag zijn de houtblazers aan de beurt. Waarom worden jullie houtblazers genoemd? Het woord zegt het eigenlijk al. De strijkers, die strijken, de slagwerkers, die slaan. En jullie blazen. Dan heb je koperblazers die van koper gemaakt zijn, scheller en wat luider. En je hebt houtblazers met een wat ingetogener, zoeter geluid. En dat zijn de fagot, de klarinet, de hobo en de fluit. Maar is dit van hout gemaakt? Dit hele donkere is hout. Ja, maar een fluit is duidelijk niet van hout, toch? Nee, dat klopt, maar het hoort toch tot de houtblaasinstrumenten omdat de oude vroegere fluiten wel van hout werden gemaakt. Bij mijn piccolo zie je het nog, die is van hout gemaakt. Oh ja, dit is dan hetzelfde als inderdaad de hobo en de klarinet. Maar wanneer worden jullie nou in het symfonieorkest ingezet? Wat is jullie klankkleur zeg maar? Je zegt het al, wij zijn er voor de kleur van het orkest. Oke. Er zijn twee rijen heb je gezien in het orkest de voorste rij zijn de fluiten en de hobo's en achter ons zitten dan de fagotten en de klarinetten en de fagotten en de klarinetten hebben een heel donker geluid. En de fluiten en de hobo's hebben een helderder geluid. En samen zorgen jullie dan dus voor de kleur van een muziekstuk. Ja, zo doen we dat, net zo als dat je een schilderij zou maken met verf. Wij zijn de verf van het orkest. De piccolo. De hobo. De klarinet. En de fagot. Wat is voor jullie als houtblazers het mooiste stuk uit Romeo en Julia? Dat is bijna niet te kiezen, want het is een heel verhaal, wordt er verteld. Helemaal aan het eind van het stuk komt er dan een soort samenvatting van wat er gebeurd is. Ze zijn allebei dood en dat is alleen maar houtblazers. Heel mooi stukje dus de strijkers, die zwijgen daar en dan spelen een hele soort van trage melodie die heel een beetje melancholiek is. Beetje donker en die denk ik zoiets symboliseert van: ze zijn dan wel dood, maar de liefde heeft toch overwonnen.