Kunnen waterdruppels dansen?

Om precies te zien wat er gebeurt als een druppel het oppervlak raakt, hebben we deze proefopstelling gemaakt met een glas melk zo en een pipetje gevuld met dikke limonade. Dit gaan we natuurlijk allemaal vastleggen met deze superslomocamera met een microscoopoog. Die draait, dus volgens mij kunnen we gaan druppelen. Wow, daar gaat ie! Hij maakt een prachtige splash. Maar dan gebeurt er iets bijzonders. Kijk. Dat de druppel terugveert, komt door iets wat we oppervlaktespanning noemen. De melkmoleculen zijn zo sterk met elkaar verbonden dat ze een soort trampoline vormen voor de druppel. Nu gaan we een stap verder. Ik heb hier een lege pen waarmee ik met een snelle beweging een druppel uit dit water op het wateroppervlak kan leggen. Dan moet je even opletten wat er dan gebeurt. Dat ging natuurlijk veel te snel, maar als we de beelden van deze slomocamera terugkijken, dan zie je dat zich hier een klein wondertje afspeelt. Dit heb ik nog nooit gezien. Dit is hogere natuurkunde. Zie je wat er gebeurt? De druppel lijkt iedere keer gehalveerd te worden. Heel bijzonder. Wow! En dan kunnen we nog iets leuks doen met druppels, namelijk een dansje. Hey! Woehoe! Oké, ik ben alvast begonnen. Ik heb hier een gloeiend hete plaat en als ik daar dan water op druppel, dan gebeurt er iets bijzonders. Let maar op. Komt ie. Hoppa! Wow, ze gaan helemaal los. Ze dansen alle kanten op. Vet toch? Officieel heet dit het Leiden Frost effect. De eerste druppels worden zo heet dat ze verdampen, wat zorgt voor een dun laagje waterdamp. En daar kunnen de nieuwe druppels dan even op zweven. Even op dansen zonder oververhit te raken. Mooi hè? Wow! Kijk, ze gaan helemaal los. Ze dansen alle kanten op. Mooi toch?