Koppige planten

Mensen en dieren zijn gaan bewegen over de aardbol om zo mee te gaan met de veranderingen op aarde. Te warm! Te koud! Maar planten, die zijn te koppig om een stap te verzetten. Plantastisch. Over koppige planten. Stinkend moeras, een kilometershoge berg. Eenmaal geworteld gaat een plant nergens meer naartoe. Maar hoe overleven ze in die extreme omstandigheden? Dit zijn cactussen en in het wild groeien die in de woestijn, bijvoorbeeld hier in Chili. En daar kan het overdag makkelijk 45 graden worden en 's nachts juist afkoelen tot onder nul. En het is er ook nog eens ongelooflijk droog. Per jaar valt er soms maar 250 milliliter regen. Nou, dat is ongeveer gelijk aan één glaasje water. Door zijn dikke, ronde vorm is een cactus heel goed in het vasthouden van vocht en door de stevige, prikkelige huid kan ook geen vocht ontsnappen. Zo heeft de cactus nooit dorst, ook niet in de droogte van de woestijn. En dan nu van de woestijn naar Antarctica. Stel je voor, het is -30 graden en de wind waait met 320 kilometer per uur. Er leven amper planten in deze ijzige omgeving, maar deze dappere arctische mossen hebben een truc bedacht om hier te overleven. In de winter gaan ze in een soort slaapstand waardoor ze hun energie opslaan. Wanneer sneeuw en ijs in het voorjaar smelten, gaan deze mossen binnen no-time weer groeien. Deze mossen zijn dus extreem goed in het opslaan van hun energie. Er zijn zelfs mosplantjes gevonden die meer dan 1500 jaar lang diep bevroren onder het ijs van Antarctica hebben gelegen. En na de ontdooiing werden ze gewoon weer wakker uit hun winterslaap. Wat een bikkels he?