Waar blijven ze nou?

Mijn oma praat nooit stoer over de oorlog De laatste winter weet ze nog het beste Ze was zeven Zuid-Nederland bevrijd, de rest nog niet Oma hoorde bij de rest Raar dat vrede zo vaak gaat over waar je huis toevallig staat Ze heeft toen vaak de hemel af staan speuren En dacht maar: wanneer gaat het nou gebeuren? Waar blijven ze nou? De mensen die ons gaan bevrijden Ze weten toch wel dat we kou en honger lijden? Zijn ze gewoon vergeten daar dat we bestaan? Of komen ze er stiekem bijna aan? Waar blijven ze nou? Mijn oma heeft nu kasten vol met eten En ook haar koelkast si altijd gevuld Ze wil nooit meer restjes uit het vuilnis hoeven rapen Als toen, toen ze van honger niet kon slapen En dacht: waar blijven ze nou? Waar blijven ze nou? Soms sla ik het journaal maar liever over Alweer een oorlog of een voedselramp Al die mensen die hoop houden in platgegooide steden of een vluchtelingenkamp Raar dat vrede zo vaak gaat over waar je huis toevallig staat Dus zie je ons nooit en hen wel in nieuwsberichten Met steeds dezelfde vraag op hun gezichten Waar blijven ze nou? Ze weten toch wel dat we kou en honger lijden? Zijn ze gewoon vergeten daar dat we bestaan? Of komen ze er stiekem bijna aan? Dan wil je schreeuwen: het komt goed Iedereen doet wat ie kan Maar als dat niet zo is Wat zeg je dan?