Hoe werkt een achtbaan?

Heerlijk, achtbanen. De meeste hebben nog maar heel weinig met een 8 te maken. Maar het principe blijft hetzelfde. Spelen met snelheid en G-krachten zodat je dat onderbuikgevoel krijgt. We gaan straks op bezoek bij de grootste achtbanenbouwer ter wereld. En die staat gewoon bij ons in Nederland! Maar eerst: Wat zijn G-krachten ook alweer? G staat voor het Engelse woord Gravity. Oftewel Zwaartekracht. Zou die kracht 0 zijn, dan zou er geen zwaartekracht zijn. Dan zouden we allemaal gewichtloos rondzweven net als astronauten. Maar de aarde trekt aan ons en daardoor hebben wij wel zwaartekracht. We hebben afgesproken dat die normaal gesproken 1 is. Dus 1G. Bij 1G weeg ik ongeveer 60 kilo. Nou kun je met een achtbaan, door snelheidsveranderingen en scherpe bochten, krachten op je lichaam uitoefenen die groter of kleiner zijn dan 1G. Als je hard door een hele scherpe bocht gaat, kan het gebeuren dat er wel twee keer zoveel kracht op je rust als normaal. 2G. Je voelt je dan even geen 60 kilo, maar het dubbele: 120 kilo! Andersom kan ook. Ga je met je achtbaanwagentje van hoog supersnel naar beneden, dan heb je een soort vrije val, een zweefmoment. Tijdens de val wordt de druk op de weegschaal opeens ook een stuk minder. Misschien maar de helft. Dus geen 1G meer, maar een halve G. En ik voel dan nog maar 30 kilo. Hier in Vlodrop in Limburg maken ze achtbanen. Maar voordat je een achtbaan bouwt, moet je hem natuurlijk eerst ontwerpen. Tonny. Jij bent achtbaanontwerper. Dat klopt. Als ik het zo zie heeft het wat weg van een soort puzzel. Ja, dat is het eigenlijk wel. We zijn volledig vrij om vormen te maken die leuk zijn in een achtbaan. We kunnen loopings maken of kurkentrekkers. Of allerlei andere vormen. Je zegt: je bent helemaal vrij. Zijn er geen grenzen? De grenzen liggen op de veiligheid van mensen. Mensen moeten veilig na een ritje terugkomen. Het moet ook leuk zijn. Het is ook belangrijk dat mensen niet misselijk worden. Om te kunnen genieten van die G-krachten heb je snelheid nodig. Daar kun je op twee manieren voor zorgen. Bij de Speed of Sound wordt snelheid gecreëerd door de trein eerst op te takelen en op het hoogste punt los te laten in de baan. Door de zwaartekracht maak je dan snelheid. Dan raas je op een moment met 80 kilometer per uur door het station heen, dat is het snelste punt. Dat is snel genoeg om de hele achtbaan af te gaan. Een andere manier om snelheid te maken is de zogenaamde 'launch'. Hier zie je hoe dat lanceren gaat. Er staat hier een lanceerwagen klaar. Daar wordt het treintje straks op geklikt. Naast de baan staat een hele rij elektromagneten. Die worden in heel rap tempo een voor een aangezet. Daardoor word je met het treintje als het ware de baan ingetrokken en dus gelanceerd. In drie seconden ga je dan van 0 tot 90 kilometer per uur. Net zo snel als een racewagen. Dat is op zich al een beleving. Daar gaan we. Ik leef nog, yes. Als het ontwerp klaar is, gaan ze in deze grote hal bouwen. De rails liggen hier al klaar. Het hele ontwerp is opgeknipt in stukjes rails. Met al die bochten is bijna geen stuk rails hetzelfde. Al die stukken zitten in de computer die deze railsbuigmachine aanstuurt. De railsbuiger kan met enorme kracht die massieve stukken staal alle kanten op buigen. De treintjes voor de achtbaan worden hier ook gemaakt. Deze staan klaar voor de Hyper Space Warp, in China. Zo'n treintje bestaat eigenlijk uit losse wagentjes die aan elkaar gekoppeld worden. Zo kun je een treintje langer of korter maken. Elke as heeft twee sets wielen. De bovenste, de grootste, deze blauwe dus, zorgen ervoor dat het treintje rijdt. De kleinere, de zij- en de onderwieltjes zorgen dat het treintje goed over alle hobbels en bochten begeleid wordt. Je hebt treintjes die rijden, dan zitten de wielen gewoon aan de onderkant en het wagentje bovenop. Logisch. Je hebt ook treintjes die hangen. Dan hang je als het ware aan de rails. Dezelfde soort wielen. Maar een hele andere beleving.