Clipphanger

Klappen doen we na een mooi concert, bij een opzwepende toespraak, of wanneer de piloot ons weer veilig naar de Costa Brava heeft gebracht. Tenzij het vliegtuig bij het landen een klapband heeft opgelopen, want dan hoeven wij niet meer klappen. Ons handgeklap stamt uit de tijd dat we op 2 benen gingen lopen. Op dat moment werden die 2 andere benen opeens armen. Aan de binnenkant van onze handen zat ook toen al geen vacht, en dus maakt het lekker veel lawaai als je ze tegen elkaar klapt. Als je dat een paar keer achter elkaar doet heb je vanzelf applaus. Applaus! Klappen is dé manier om veel lawaai te maken, en het wordt dan ook in alle culturen en tijden gedaan. De Romeinen sloten hun toneelstukken af met de tekst ‘valete et applaudite’: vaarwel, en klappen!. En zo niet, dan werd er een applausmachine ingehuurd. De ‘artistieke’ Romeinse keizer Nero toerde met een legertje soldaten die hem moesten toejuichen. Vandaag de dag zijn er trouwens ook televisieprogramma’s die publiek inhuren: het zogenaamde ‘klapvee’. Maar, dat is een uitzondering. Als de mensen enthousiast zijn, dan geven ze vanzelf wel applaus. Hm. En anders hebben we altijd nog de klapband.