Clipphanger

De Romein Juvenalis schrijft rond het jaar 100 al gedichten met daarin felle kritiek op de maatschappij. In zijn Satiren zet hij de hypocriete Romeinse machthebbers letterlijk en figuurlijk voor lul én te kakken. Sinds die tijd is satire de verzamelnaam voor kunstuitingen waarin vaak stevige maatschappijkritiek wordt geleverd. Meestal gebeurt dat op humoristische wijze, zoals in de Lof der Zotheid. De humanist Erasmus heeft in de 16de eeuw al felle kritiek op de kerk, en door de jaren heen is dat altijd een populair onderwerp van satire gebleven. Vreemd genoeg, want de kerk heeft toch altijd alleen maar goede dingen gedaan voor de mensen. En voor de kinderen! In Nederland is ook het koningshuis traditioneel vaak de sigaar. Dat gebeurt in allerlei satirische vormen, zoals een cabaretvoorstelling, een website met onzinnieuws of een tv-programma. Als dat je allemaal te veel moeite is, dan kan je natuurlijk ook nog altijd een leuk krantje beginnen om de maatschappelijke satirespieren te testen. Satire begeeft zich vaak op de grens tussen grap en grofheid. Maar niet iedereen zit erop te wachten dat zijn allerheiligste heiligheden zo bespot worden. Nou ja: al is de kogel nog zo snel, de satire overleeft het wel!