Kun je iemand laten denken dat hij ziek is?

Meneer de professor, mevrouw Kelderman. Dag meneer de dokter. Of mag ik nu nog Allard zeggen? Zeg maar Allard, hoor. Superfijn dat je er bent. Allard is acteur en hij gaat ons vandaag helpen bij het volgende experiment. Aan jou de taak om ons testteam te laten denken dat ze iets mankeert. Moet ik ze een enge ziekte aanpraten of zo? Nou nou ja, je hoeft ze ook geen trauma aan te praten natuurlijk. Nee, de bedoeling is dat je met dit mobiele rontgenapparaat, wat in feite gewoon een föhn is met een fietslampje erin, naar de ellebogen van onze testleden kijken en dan zul je zien natuurlijk, net toevallig, dat ze alle drie slijtage in een scharniergewricht hebben. Je bedoelt artritis tussen de articilus condylaris? Kijkt ik hoor het al. Komt helemaal goed. We hebben onze proefpersonen net al eventjes keihard laten rammen op onze boksbal. Kijk maar even. Dit is dus onze nulmeting. We kijken hoe hard ze nu tegen die boksbal aanslaan zonder dat ze er last van hebben. Hallo. Dokter Warnas. Julia. Fijn dat je mee wilt werken aan het onderzoek. Ja. Wat het apparaat doet is we meten binnen een paar seconden, voel je niks van. Kijk je haar ogen? Zie je het? Als ik naar de knie ga... Zijn prima. Elleboog is goed zo. Negentig graden is prima. Dan zie ik wel iets wat ik niet helemaal snap. Dus daar zit een beetje extra slijtage. Heb je wel eens last van je elleboog of niet? Ja soms, ja gewoon hier beetje maar niet per se. Oke, nou ik zie dat ook moet ik eerlijk zeggen. Oh wat was een sport doe je? Ik boks. Daar heb je 't al he. Ja, vind je het goed als ik even een collega bel? Want dat is een orthopedisch specialist. Ja Allard Warnas hier, goeiedag. We zijn bezig met het onderzoek naar de FDMX-ray 500. Nou heb ik hier een proefpersoon op de bank liggen. Alleen ik zie een hele erge slijtage bij de ellebogen wat ik niet helemaal vertrouw. Kun je daar even naar kijken? Heb jij misschien een patientnummer of dossiernummer voor mij? Ja dat is 1812C. Ja ja. Echt Ja. Duidelijk? Ja duidelijk. Artritis denk ik. Of niet? Ja, ik denk ook. Nee. Ja. Artritis condylaris, kan niet missen. Dame van zeventien of zo. Nee, hoe oud ben je? 14. Misschien kun je straks alle beelden even in hoge resolutie doorsturen en dan kunnen we een doorverwijzing maken. Is goed, ga ik doen. Ja ja, dank je wel. Spreek je later. Dag? Mooi he, dat jij dan ineens een octaaf lager zo'n doktersstem opzet. Oke. Nou dank je wel. En dan spreken we mekaar. Dank je wel he. Ja, om ik hier voor tv-opnames zit ik ineens met artrose hier. Hashtag shit. Wissan en Mees worden ook onderzocht met het rontgenapparaat. Zij krijgen exact dezelfde behandeling en dezelfde fake diagnose. Ik zie, ik zie een beetje slijtage hier in het gewricht. Zie je dat? Vind je het goed als ik heel even een collega bel. Dat is een specialist op gebied van de gewrichten. En ja, dan even vragen wat zijn mening is daarover. Ook nu kijkt dokter Pieter even mee om de diagnose te bevestigen. Pieter Heymans. Ja, Allard Warnas, goeiedag. De elleboog ja. Ja ventraal mediaal zie ik duidelijk een laesie. Hoe oud is de patient? 65? Hoe oud ben je. Ik ben veertien. Hij is veertien. Veertien. Ja. Oh. Ik zou hem even doorverwijzen naar een specialist. Oke bedankt voor u. Het is slijtage. Normaal is dat bij mensen van 60, 65, die hebben die slijtage. Ja ik hoor wel gekke dingen. Het doet geen pijn maar ik hoor wel...Je hoort wat, ja precies. Daar heb je 't al. Ik ben heel benieuwd hoe hard ie nu tegen de boksbal aan gaat slaan. Ja, ik ook. In the left corner, de nulmeting. In the right corner, de klappen na de diagnose. Hai jongens, welkom testteam! We moeten jullie eigenlijk iets opbiechten. Ja inderdaad al. Allard is acteur. Sorry. Ik ben geen dokter. En er is ook helemaal niks mis met jullie ellebogen. Ja, maar jullie hebben wel iets heel moois aangetoond, namelijk dat je iemand echt kan laten denken dat er iets mis is met diegene. Ja, en dat hebben we als volgt gedaan. Jullie hebben eerst zo hard als jullie konden tegen een boksbal aan geramd en we hebben die score genoteerd. En toen bleek dus dat jullie na de diagnose een stuk minder hard tegen die boksbal aansloegen. Bizar eigenlijk, he. Ik vraag me dan wel af hebben jullie iets gevoeld in jullie elleboog. Rare prikkeltjes. Nou, ik dacht wel eventjes. Ik keek ernaar. Maar ja, dat zie je niet. Maar ik merkte wel dat ik toen ging slaan dat ik automatisch zeg maar wat voorzichtiger ging doen. Dus toch een bepaald effect gehad op ja op hoe hard je kon slaan. Maar ik maakte me echt heel veel zorgen. Ik dacht echt o nee, straks is er iets mis. Ja, en had het invloed? Ook al had je het gevoel dat je dus ook wel wat minder kracht zette of zo? Ja, ja, dat had ik wel al ja. Ja, dat is precies eigenlijk wat we wilden aantonen. Want wat er in je brein gebeurt als een dokter tegen je zegt dat er iets mis is met een lichaamsdeel, dan ga je heel erg op letten van ja, ik voel inderdaad wat en dan ga je geloven dat er dus iets mis is. Wat je trouwens ook hebt is cyberchrondrie. Mensen gaan online al hun eigen symptomen opzoeken. Komen er allemaal ernstige ziektes tegen op dat internet en denken dan ja, dit heb ik ook en die voelen zich daarom dus ook echt ziek. Vriendin van mij die gaat dan bingo opzoeken en zegt jongens, ik heb kanker. Ja, dat gebeurt heel veel. Ja, zo snel kan het gaan dan he. Dus als je ergens last van hebt of je voelt iets, ga dan vooral niet online van alles opzoeken, maar ga gewoon eventjes naar een dokter. Ja, en dan niet naar zo'n nepdokter als ik. Nee, niet zo'n kwakzalver.