Waarom wil je graag iets doen als het niet mag?

Waarom is het toch zo lastig om je nieuwsgierigheid in bedwang te houden? Ik heb het vooral als mensen zeggen dat iets niet mag, want dan wil ik namelijk weten waarom het niet mag. Om te onderzoeken hoe het zit met onze hersenen en nieuwsgierigheid, sluiten we een deel van ons testteam op in deze camper. Hier is niet veel te beleven, maar er staat wel...een magische rode knop. Wat zou er gebeuren als je daar op drukt? Hier is de bank. Voel je hem? Ga maar zitten en dan kom ik jullie dadelijk halen voor de echte test ja? Het testteam weten ze helemaal niet wat we gaan testen. Zij denken dat ze moeten wachten totdat ik ze kom halen voor een test. Dan ben ik dus heel benieuwd hoe lang het duurt voordat ze uit nieuwsgierigheid op die rode knop gaan drukken. Heb jij ook zweethandjes? Ik heb altijd zweethanden. Dit is echt zo'n busje waarin je ontvoerd wordt. Het kan niet dat er niks gaat gebeuren. Ze praten over van alles en nog wat. Maar na een paar minuten gaat de aandacht van het testteam uit naar de rode knop. Waarom is hier een knop? Ze willen echt heel graag weten wat er gebeurt als ze op die rode knop drukken. Er is een kans van 1 op 10 dat ik op die rode knop druk. Maar ik vind het wel, altijd als er zo'n rode knop is, dan wil ik er altijd heel graag op drukken. Ik ben nu wel bang. Ik zie die hand al dichter bij die knop komen. Een rode knop betekent nooit iets goed. Ja ja, ze gaan drukken. Ik ga vast schuilen. Oh shit, het rookt! Jongens, foei! Het duurde iets meer dan vijf minuten voordat het eerste team op de rode knop drukte. Tijd voor team 2. In principe gaan zij exact hetzelfde doen. Eén klein verschil. Deze is voor het tweede team. Zitten jullie goed? Ik denk het. Dan mag je blinddoek af. Oke jongens, daar kom ik jullie zo halen. Oh, en niet op die knop drukken. Die is voor een experiment straks, ja? Oke tot zo! Oh nee. Maar moeten we er nou op drukken of niet? Nee. Nee. Het is juist de bedoeling dat je dit niet doet. Je mag er niet aan zitten, straks verkloot je die hele opname. Ik zou het eigenlijk wel snappen als ze het wel doen. Ik ben gewoon bang dat we opeens een schok krijgen. Ja, precies dat. Nee, nee, niet, niet doen. Ik zeg zullen we met z'n allen tegelijkertijd drukken? Nee, ik wil het eigenlijk echt niet. Ik ga er op drukken! Ik heb helemaal last van m'n buik. Maar het staat wel echt heel dom opgeschreven, niet op drukken. Ik kan me daar niet aan houden. Nee, niet doen, niet krabben, nee! Ja, ja. Ja, daar gaat ie. Daar gaat ie. Daar gaat ie. Die hand gaat richting die rode knop. Allemaal tegelijk, 3, 2, 1. What the fuck gebeurt hier? Jongens! Ik had toch zo gezegd, niet op die rode knop drukken! Het team met het verbodsbordje drukte al na drie minuten op de rode knop. Het team zonder dat bordje deed er meer dan vijf minuten over. Maar hoe kan dat nou? Dat zit zo. Nieuwsgierigheid zit in ons brein gebakken. Door te ontdekken hoe iets werkt, komt er dopamine vrij. Het geluksstofje voor je hersenen. Als we niet nieuwsgierig zouden zijn, zouden we nooit nieuwe dingen leren of ontdekken. Je wordt vanzelf nieuwsgieriger, want waarom is het eigenlijk verboden? En bijna iedereen gaat het dan toch proberen. Dus papa's en mama's, als je kids wel eens iets doen wat je ze verboden hebt. Dat is aangeboren nieuwsgierigheid. Kunnen ze niks aan doen, dus niet boos worden.